Met open armen kwam ik op de wereld.
Klaar om mensen/dieren die mij nauw aan het hart liggen op te nemen in mijn leven.
Iemand in je armen sluiten zoals ze dit mooi zeggen.
Tot op de dag dat ik ze moest loslaten,
Het loslaten voelde aan als een leegte.
Omdat ik niet besefte dat mijn armen weer in staat waren om iemand nieuw toe te laten in mijn leven.
Ik ben dankbaar dat ik ooit de moed had om mijn armen te openen zodat ze ooit in mijn leven mochten komen.
Dankbaar dat ik ze fysiek kon loslaten,
om ze nadien voor altijd in mijn hart mee te dragen.
De dood mag geen verlies zijn,
want enkel als je het toelaat om ze te verliezen,
dan is het pas jouw verlies.
