Blog

Paardvriendelijke lessen

Neen vandaag toch maar niet!

Vandaag Azira getraind in de  gietende regen. Toch niet in de regen? Jawel in de regen! Vroeger zou elke reden goed geweest zijn, een soort van excuus om moeilijkere situaties uit de weg te gaan. Want zoals jullie al dan niet weten zijn paarden vluchtdieren en zijn ze bij felle wind/regen meer bezig met hun omgeving. Alles beweegt plots veel meer en is voor hen veel meer een bedreiging dan anders. Dit maakt dat je als leider het paard gaat moeten overtuigen dat, desondanks de akelige situatie, er geen reden tot paniek is zolang de leider dit aangeeft.

Dit is natuurlijk de confrontatie aangaan met jezelf. Ben ik wel overtuigd dat het goed gaat komen en wil ik ook niet liever vluchten van de moeilijke situatie? Durf ik wel leiden? Ben ik wel een leider of wil ik liever volgen? Zal ik niet terug komen als het droog is en de zon schijnt? Het is toch veel fijner als alles goed gaat! Als elke reden een reden mag zijn om het niet te doen wanneer kan het dan wel?

Wij mensen houden van prestatie en zien het proces vaak niet. Het enige wat telt is het resultaat. Dit komt verder vanuit ons eigen instinct. We zijn van oorsprong uiteindelijk roofdieren.  Competitie speelt hier ook erg bij mee, steeds meer willen, de beste willen zijn, uitsluiten wat ‘anders’ is want enkel de sterkste ‘overleeft’.

Op deze manier wordt faalangst gevoed, telkens opnieuw wordt er bevestigd dat er geen ruimte is tot falen en er niet gekeken wordt of je al dan niet je best gedaan hebt.  Leren we op deze manier uit onze fouten? NEEN! Nog erger het maakt enkel de angst nog groter wat uiteindelijk ervoor kan zorgen dat je helemaal niet meer kan functioneren in gelijkaardige situaties.

Het werken met paarden is niet gericht op resultaten. Ze functioneren niet met redeneren, plannen maken,..  Wel belangrijk is dat je tijdens heel het proces een betrouwbare leider bent. Wat ga je doen als je iets niet uitgelegd krijgt aan het paard? Steek je de schuld op het dier? Makkelijk natuurlijk aangezien je geen tegenantwoord kan krijgen. Het gebruiken van verbale of non-verbale agressie zie je vaak bij onmacht, omdat je het juist als een falen ziet. Wat als je het niet ziet als een falen, maar als een gebrek aan communicatie? Bijvoorbeeld: “Ik wil dat hij meestapt, maar hij blijft staan.” Was ik hier dan duidelijk genoeg met mijn vraag? Wat kon ik tijdens het proces anders doen zodat we elkaar beter zouden begrijpen.

Het is belangrijk dat je falen ziet als iets wat bij het leven hoort en het een proces is om nadien te kunnen evolueren. Experimenteren mag, fouten maken mag, als je er maar iets uit leert. Alleen als je er iets uit leert ga je er persoonlijk op vooruit. Enkel op deze manier kan je uiteindelijk een betrouwbare leider voor je paard zijn. Je gaat verwachtingen leren loslaten om het proces te kunnen aangaan. Leer kijken naar fouten als een leermoment in plaats van een kans op een negatief oordeel van anderen.

 

Lichaamsgerichte therapie, gespecialiseerd in trauma therapie

Mijn beeld van een goede therapeut.

Volgens mij is er geen perfecte therapeut, maar er zijn wel eigenschappen die een therapeut moet bezitten om goed genoeg te zijn.

  • Een goede therapeut is net zoals jou een mens.
  • Een goede therapeut is niet trauma vrij, maar wel in contact met haar hulpbronnen en traumadelen.
  • Een goede therapeut kruipt niet in een rol, maar durft juist kwetsbaar te zijn.
  • Een goede therapeut zal verder kijken dan wat er gezegd wordt en weten dat alles erbij hoort.
  • Ze schrikken niet van heftigheid, maar heten juist alles welkom.
  • Ze weten wat het is om zich kwetsbaar te voelen en kijken met deze zachte ogen naar jou.
  • Ze werken lichaamsgericht omdat ze weten da de wijsheid in het lichaam zit.
  • Ze helpen jou om in contact te komen met alles wat er is en leren het samen uit houden.
  • Een goede therapeut zal niet oordelen.
  • Ze vinden dingen niet zo snel gek, omdat ze weten dat het niet zo gek is als je het begrijpt.
  • Een goede therapeut durft fouten en risico’s te maken. Ze erkennen hun fouten, gaan in herstel en zijn bereid om te leren van jullie.
  • Een goede therapeut stelt zich kritisch op. Ze volgen niet 1 persoon/ methode maar stellen zich nieuwsgierig op naar alle informatie die ze aanbieden. Ik laat me inspireren door: Johannes B. Schmidt, Bessel van der Kolk, Peter Levine, Franz Ruppert, Aline LaPierre, Laurence Heller, Bert Hellinger, Janina Fisher, Gabor Maté, Kathy Steele, Suzette Soon, Onno van der Hart, Bréne Brown en nog zoveel anderen.
  • Jij zal altijd prioriteit zijn. Afstemmen op de noden gaat voor protocollen volgen van een methodiek.
  • Een goede therapeut weet dat jij enkel zo ver kan komen als ze zelf is. Een goede therapeut zal dus blijven investeren in zichzelf.
  •  Een goede therapeut beseft trauma generationeel is en het ook verder gaat dan deze generatie.
  • Een goede therapeut weet dat het niet enkel over je gedachten gaat. Wel over: je gezondheid, je kwaliteit van leven, al je relaties en het systeem waarin je leeft.
  • Tot slot werkt therapie ook preventief voor de levenskwaliteit van de volgende generaties, dat is de missie van elke goede therapeut.
 

Paardvriendelijke lessen

Vandaag zette mijn knappe blonde haar beste beentje voor.

Vandaag was het doel van de training werken aan balans en ontspanning. Werken aan mij of aan het paard? Voornamelijk aan mij en het paard duidelijk maken wat mijn ‘vraag’ is. Mensen hebben de illusie dat ze paarden moeten leren lopen, maar dit weten paarden al van nature. Het probleem ligt meestal bij de mens. Doordat de mens/ruiter zijn lichaam zelf nog niet in balans heeft, verstoord hij/zij de balans van het paard. Nog een misbegrepen onderwerp is dat bepaalde paarden gemaakt zijn voor de dressuur en anderen niet. Neen, de dressuur is er voor het paard, niet andersom. Het ene paard zal fysiek makkelijker in staat zijn om bepaalde oefeningen uit te voeren. Juist daarom is het voor de andere paarden net zo belangrijk om de oefeningen te gebruiken om überhaupt te kunnen dienen als rijpaard. Dus ja elke discipline vraagt om een goede basis.

Nog een veel gemaakte fout in een training is dat het vooruit moet gaan. We willen al kunnen lopen voor we kunnen stappen. Het spreekwoord haast en spoed is zelden goed is hier zeker van toepassing. Door onze paarden altijd in vooruit te zetten zal er geen controle meer zijn en zal het paard uiteindelijk grijpen naar zijn vluchtinstinct. Op deze manier zal de training niets bij brengen, en zal dit enkel stress veroorzaken bij het paard. Door net op elke moment controle te hebben over elke pas en voldoende variatie te gebruiken zal het paard getriggerd worden om zowel fysiek als mentaal te werken. Enkel op deze manier zal je een paard krijgen dat gemotiveerd blijft om met je aan de slag te gaan.

In dit verhaal hoor je veel werken, maar waar zit de ontspanning en de beloning? Hoe goed ben jij in het belonen van je paard? Dit is erg belangrijk! Hoe maak je anders duidelijk dat ze gepast gereageerd hebben op je vraag. Een paard dat nooit een beloning krijgt zal zijn frustraties gaan uiten en uiteindelijk ‘moeilijk gedrag vertonen. Laten we de rollen is omdraaien: je bent op je werk, doet kei hard je best en niemand erkent dit? Je zal dit even volhouden, maar uiteindelijk bouwen er toch frustraties op en zal je al plots veel minder gemotiveerd meewerken.

Tot slot wil ik afsluiten met te zeggen dat samen werken met iemand enkel fijn is als er vertrouwen is. Elke relatie staat of valt op basis van vertrouwen. Hoeveel tijd steek jij in relatiewerk/grondwerk? Vele slagen dit stuk over omdat het hen niet interesseert of het te veel tijd/ moeite kost. Is het een fantasie/zweverig om eraan te werken of is het juist een fantasie dat je het niet moet doen? Vroeg of laat moet je er toch mee aan de slag of je kan natuurlijk ook het paard de schuld geven dat je het niet te moeite vond om eerst elkaars vertrouwen te winnen. Je kan het vergelijken met een liefdesrelatie, ga je enkel NAAST elkaar leven loopt het vroeg of laat fout. Of kies je ervoor om te werken aan je relatie/vertrouwen en kan je elke tegenslag SAMEN aan.

 

Lichaamsgerichte therapie, gespecialiseerd in traumatherapie

Hechting.

Vaak wordt er over hechting gesproken maar, het blijft een vaag begrip?
Enkel de kinderen die zwaar verwaarloosd zijn of misbruikt hebben toch last van een hechtingsproblematiek?

Een zwaar thema..
Ik dacht vroeger ook zo. De meeste mensen komen uit een ‘goed gezin’ waar meestal een veilige hechting was bij iedereen.
Naarmate ik kennis opdeed rond hechting gingen mijn ogen open.
Ik was verbaasd hoeveel mensen in contact komen met een hechtingsproblematiek.
Het waren niet enkel de grote uitzonderingen, maar een veilige hechting werd eerder de uitzondering.
Heftig, maar wel de realiteit.
Enkel als we het gaan erkennen kunnen we er iets mee.

Mensen denken dat het enkel gaat over heftige gebeurtenissen in ons leven. Dit klopt deels.
Je kan ook met hechtingsproblematiek te maken krijgen na een heftige gebeurtenis. Denk maar aan: stress tijdens een zwangerschap, moeilijk bevalling, plots overlijden, enz..
Niet elke heftige gebeurtenis moet gevolgen hebben, alles hangt samen hoe je tijdens en na deze situatie bent opgevangen door iemand of juist niet.
Het gaat zelfs nog veel verder.
Wat onze families in het verleden hebben meegemaakt heeft ook nog steeds effect op ons, als hier geen aandacht voor is geweest. Dit heet generationeel trauma.
Het gaat ook over de dingen die niet gebeurd zijn.
Denk maar aan: je weende, maar niemand kon je echt troosten of jezelf helemaal zijn kon niet want je bent te gevoelig, je mocht niet boos zijn want dan werd het thuis nog erger, je zorgde voor mama die niet goed in haar vel zat en maar wie zorgde voor jou, je cijferde jezelf weg omdat je broer een beperking heeft, enz..

Tot slot is verlatingsangst/bindingsangst of een combinatie van beide een gevolg van een hechtingsproblematiek. Je eerste relatie (die met je mama) bepaald al je relaties nadien.

Deze andere kijk op hechting geef ik graag mee. Om meer bewust te worden en sneller hulp te kunnen bieden bij wie het nodig heeft.

Paardvriendelijke lessen

Wanneer is angst wel een ‘probleem’?

Wanneer je het zelf als een probleem beschouwt, maar vooral als het je beperkt in je mogelijkheden of in je functioneren. Met andere woorden als je niet kan doen wat je zou willen doen door de angst.

Toch is angst niet altijd negatief.
Angst zorgt ervoor dat we blijven leven. Zonder angst zouden we elk gevaar als ongevaarlijk beschouwen en is de kans op ‘OVERLEVEN’ onbestaande.
Angst komt ooit in je leven, niet om vervelend te doen, maar juist om je te beschermen. Het beschermt je tegen gevaarlijke of stressvolle situaties. Het zorgt ervoor dat je deze situatie kan overleven.

Toch zijn we deze angst vaak niet dankbaar, in tegendeel, we vinden het erg vervelend dat ze er is. Velen weten geen raad meer, ook jij niet. De enige optie lijkt om ervan te vluchten door de akelige of stressvolle situatie te vermijden of te doen alsof de angst er niet is.

Het pushen van jezelf of het gepusht worden door anderen heeft hetzelfde effect als het wegduwen of het verdringen van de angst.
Toch zijn dit de handvaten die telkens opnieuw worden toegepast. Uit wanhoop om toch iets te doen of om te willen helpen. Een juiste intentie is niet altijd genoeg. Straffer nog, het kan vaak meer schade opleveren dan dat het helpt.

Enkele voorbeelden hiervan kunnen zijn:

  • Gevallen? Niet erg, echte ruiters kunnen daar tegen.
  • Ben je nu echt zo bang om wat hoger te springen? Zo geraak je er nooit!
  • Spring maar wat hoger, die angst gaat wel over door het te doen!
  • Je bent toch niet bang om te gaan wandelen? Wat durf jij eigenlijk wel?
  • Bang om de controle te verliezen bij het leiden van je paard? Geeft die is ne goeie snok dan stop ze direct!

Zo zijn er jammer genoeg talrijke verhalen waarbij mensen vechten tegen hun eigen angst bij het beoefenen van hun hobby/sport.

Welke effect heeft dit op de angst?
Telkens als je jezelf of een andere de angst probeert weg te duwen wordt ze groter. Want alles wat je aandacht geeft groeit. Tot de angst uiteindelijk op verschillende momenten ‘de kop’ opsteekt en vluchten geen optie meer is.

Sterker nog de angst herhaalt zich zelfs voordat je in enge of stressvolle situaties zit. Dom, zou je denken? Neen, juist niet!
Als ons lichaam telkens zou moeten nadenken of gevaar wel effectief gevaar is, is de kans op overleven zeer klein. Hierdoor blijven we in de angst ‘hangen’ die telkens weer wordt getriggerd door gebeurtenissen of door gedachten.

Nu je wat WIJZER geworden bent over angst kan je jezelf de vraag stellen welk effect JOUW angst op je paard heeft. Waarom zou je een leider als leider aanvaarden als hij zelf niet eraan uit is of de situatie veilig is?

Niet getreurd! Angst is iets wat bij jezelf gebeurt dus je kan er ook zelf iets meedoen.

 

Lichaamsgerichte therapie, gespecialiseerd in traumatherapie
Psychosomatische klachten

Een mooi duur woord voor lichamelijke klachten die niet of onvoldoende verklaard kunnen worden door een lichamelijke aandoening, maar verergeren door of het gevolg zijn van een psychologisch probleem. 25 jaar lang had ik een hele lijst aan psychosomatische klachten maar er was geen gehoor naar. Ik had er mee leren leven. Jarenlang was ik boos, gefrustreerd, verdrietig.. op mijn eigen lichaam. Waarom kon ‘het’ niet normaal zijn of waarom kon ‘ik’ niet normaal zijn?

Ik verdrong het probleem aangezien niemand echt naar me luisterde tot mijn lichaam besliste dat het genoeg was. Hopelijk kan ik door mijn verhaal te delen lotgenoten de moed geven om toch te luisteren naar hun lichaam, desondanks niemand anders het meer doet. Stel je niet afhankelijk van anderen, maar neem je lot in eigen handen, kies voor het andere.

Wat nu?
Zit je met een gelijkaardige situatie en lijk je vast te zitten in het onmogelijke? Ben je niet meer aan het leven maar aan het overleven en ben je ten einde raad? Wil je dit leven niet meer langer, geef jezelf alstublieft nog niet op maar vecht als nooit te voor en kies voor het andere. NIEMAND VERDIEND DIT!

Ik wil dat mijn pijn en ellende niet voor niets is geweest en andere lotgenoten helpen door mijn eigen ervaring en mijn kennis te delen als lichaamsgerichte therapeut, gespecialiseerd in traumatherapie.